[...] Begirada Irudimenezkoa irudimenean baino ez datzan begiratzeko moduari dagokio. Julianek errealitatea hutsaldu egiten du itxuragabetutako perfilen bitartez, bertigozko sentsazioak biltzen dituzten irudimenezko argien bidez gure begi-ninia tentatuz. Formak itxuraldatu egiten ditu, ametsekin eraikitako inflexio sentsorialetan moldatuz. Eta Julianek asmatu egiten du. Eta beste begi batzuekin begiratzera gonbidatzen gaigu, kale-kantoi motzak eta kale zehatzak atzean utziz. Adierazpen hiritar ludiko eta kale zoragarri horietan ustekabekoa ikusi ahal izateko begiradari traba egingo liokeen ezein muga ez paralelo gabe.
[...] Mirada imaginaria es la acción de mirar que solo existe en la imaginación. Julián desvirtúa la realidad con perfiles desdibujados, tentando a la pupila con luces ilusorias que acaparan sensaciones de vértigo. Transgrede las formas recreándolas en inflexiones sensoriales construidas de ensueños. Y Julián inventa. Y nos convoca a remirar con otros ojos, saltándonos las esquinas concisas, las calles concretas. Sin límites y sin paralelas que enturbien la vista de lo inesperado en éstas lúdicas y alucinantes expresiones urbanas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario